Szarotka alpejska

Leontopodium alpinum

Szarotka alpejska (Leontopodium alpinum) Bylina pokryta gęstymi szarymi włoskami. Przy ziemi tworzy rozetkę łopatkowatych liści o długości do 5 cm. Na wierzchołkach pędów tworzą się skupienia drobnych koszyczków wypełnionych niepozornymi rurkowatymi kwiatkami. Koszyczki otoczone są szeroko rozpostartymi liśćmi podkwiatostanowym pokrytymi jasnym srebrzystym kutnerem, które wyglądają jak płatki kwiatu. Roślina chroniona występująca w Tatrach na murawach wapiennych.

Rozmiary Kępy dorastają do wysokości 20 cm.

Odmiany Gatunek mało zróżnicowany.

Kwitnienie VII-IX.

Wymagania Gleba żwirowo-gliniasta, niezbyt żyzna, bardzo przepuszczalna, o obojętnym lub zasadowym odczynie. Stanowisko słoneczne lub półcieniste.

Uprawa i pielęgnacja Szarotkę należy sadzić w najwyższym punkcie ogrodu skalnego między kamieniami lub w szczelinach wapiennych murków. Jesienią wskazane jest okrywanie roślin nieprzemakalną osłoną, chroniącą przed mrozem i przed nadmiernym zawilgoceniem ziemi. Rozmnażanie Wysiew nasion na wiosnę, ewentualnie pod koniec lata lub wiosną podział rozrośniętych kęp. Cięcie Usuwanie wiosną zaschniętych pędów i liści. Podlewanie i nawożenie Roślina odporna na suszę o małych potrzebach żywieniowych. W zasadzie nie wymaga podlewania i zasilania.

Choroby i szkodniki Na nizinach osiąga dwa razy większe rozmiary niż w górskich rejonach, ma mało szarego kutneru i słabo kwitnie. Nie toleruje nadmiaru wilgoci w podłożu.

Zastosowanie Roślina do ogrodów skalnych i ukwiecania murków. Doskonała do zasuszania.