Kolkwitzia amabilis
Kategoria
krzewy liściasteKolor kwiatów
różoweKolor liści
ciemno zielonePora kwitnienia
wiosnaWilgotność gleby
umiarkowanie wilgotnaZastosowanie
rośliny ogrodoweKolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) Krzew o kulistym pokroju, zrzucający liście na zimę, mrozoodporny. Na łukowato wygiętych pędach powstają drobne, różowe kwiaty z pomarańczową gardzielą, które zebrane są w liczne wiechowate kwiatostany. Liście kolkwicji są małe, owalne i ciemnozielone, a jesienią długo utrzymują się na krzewie. Owoc - szczeciniasta torebka.
Rozmiary: Szerokość równa wysokości, po 5 latach 1 m x 1 m, maksymalna 3 m.
Kwitnienie: V-VI
Wymagania: Gleba dowolna, najlepsza zasadowa i przepuszczalna. Stanowisko słoneczne lub półcieniste.
Kolkwicja ma małe wymagania, może rosnąć na różnych typach gleb, z wyjątkiem podmokłych. Dobrze znosi suszę, jeśli nie trwa ona zbyt długo. Odpowiadają jej miejsca słoneczne i lekko zacienione. Jedyny problem może stanowić silny mróz. Świeżo posadzone okazy warto dla bezpieczeństwa obsypać dookoła sporą warstwą przefermentowanej kory, a same krzewy osłonić na zimę agrowłókniną.
Naturalnym miejscem występowania kolkwicji są górzyste tereny zachodnich Chin. Odkryto ją zaledwie przed stu laty.
Kolkwicja może przemarzać w polskich warunkach, jednak po przemarznięciu dobrze odrasta. Najlepiej sadzić ją na słonecznym stanowisku, co sprzyja obfitemu kwitnieniu.
Rozmnażanie Sadzonki półzdrewniałe, nasiona, odrosty korzeniowe
Nie wymaga cięcia, ale dobrze je znosi. Można wykonać cięcie prześwietlające i usunąć nadmiar pędów lub cięcie odmładzające, wycinając stare i słabe pędy.
Cięcie kolkwicji nie jest konieczne - skracamy tylko przemarznięte gałęzie. Można też po kwitnieniu wyciąć części pędów, na których były kwiaty, aby krzew się zagęścił. Co 3-4 lata warto wyciąć najstarsze pędy i skrócić pozostałe o 1/3.
Podlewanie i nawożenie Gleba powinna być lekko wilgotna. W okresie suszy i kwitnienia dobrze podlewać.
Choroby i szkodniki Nie występują.
Zastosowanie Kolkwicja jest rośliną ozdobną w ogrodach i parkach. Może być sadzona pojedynczo lub w grupach, oraz w szpalerach. Roślina miododajna, obficie kwitnąca.
Kolkwicja świetnie się prezentuje na trawniku jako pojedynczy krzew. Można ją też sadzić w grupach albo utworzyć z niej szpaler.
Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) zakwita w drugiej połowie maja i jest wtedy od góry do dołu obsypana jasnoróżowymi kwiatami. Wydaje ich najwięcej w miejscach słonecznych. Krzew dorasta do 2-2,5 m wysokości i ma niemal kulisty lub jajowaty pokrój.
Na pierwszy rzut oka kwiaty kolkwicji bardzo przypominają kwiaty krzewuszki (obie te rośliny należą do tej samej rodziny przewiertniowatych), ale są delikatniejsze i osiągają 1,5 cm długości. Ich kielichy mają kształt dzwonków zakończonych pięcioma działkami kielicha. Wyrastają po kilka w kątach liści na całej długości ubiegłorocznych pędów - stąd ich obfitość. Kwitną w maju i czerwcu, zwykle przez kilka tygodni.
Zawiązujące się pod koniec lata owoce kolkwicji są suche i otoczone gęstą szczecinką włosków. One także stanowią ozdobę krzewu, podobnie jak łuszcząca się kora na pędach, którą widać dopiero zimą. Lekko owłosione liście wyrastają na łodygach parami.
Na naszym rynku dostępnych jest kilka odmian kolkwicji różniących się odcieniem kwiatów, pokrojem i siłą wzrostu. W polskich warunkach uprawiamy tylko te, które odznaczają się największą odpornością na mróz.
