Świerk serbski

Picea omorika

Świerk serbski (Picea omorika) Gatunek drzewa iglastego o smukłej i strzelistej koronie, występujący naturalnie tylko na pograniczu Bośni i Serbii (endemit). Najszybciej rosnący spośród świerków, po 30 latach osiąga około 15 m wysokości. Końce pędów efektownie wywinięte ku górze. Igły są krótkie, długości 1-2 cm, spłaszczone i kłujące, barwy ciemnozielonej, od spodu niebiesko-białe. Tworzy zwisające szyszki: początkowo fioletowe, z czasem ciemnobrązowe, wąskie i walcowate, o długości 4-7 cm.

Rozmiary Dorasta do 20-30 m wysokości

Odmiany 'Nana' - odmiana karłowa, wolno rosnąca, o regularnej szeroko-stożkowej formie, po 10 latach osiąga około 3 m wysokości. Pędy są krótkie i sztywne o zagiętych igłach. 'Pendula'- bardzo efektowna odmiana, swój wąski i płaczący pokrój zawdzięcza giętkim i zwisającym pędom, igły ma dość długie, zielone z białym spodem, po 30 latach osiąga około 10 m wysokości.

Wymagania Wymagania glebowe przeciętne. Świerk serbski jest tolerancyjny co do rodzaju gleby, przy czym lepiej rośnie na glebach bardziej gliniastych. Stanowiska słoneczne.

Uprawa i pielęgnacja Świerk serbski jest mrozoodporny i dość odporny na zanieczyszczone powietrze. Roślina łatwa w uprawie. Rozmnażanie Gatunki z nasion, odmiany przez szczepienie i sadzonkowanie. Cięcie Nie jest zalecane ze względu na deformacje drzew. Usuwamy jedynie uschnięte i zbędne gałęzie - zimą, by nie wyciekała żywica. Podlewanie i nawożenie Małe wymagania wilgotnościowe. Dobrze rośnie na umiarkowanie wilgotnym podłożu, ale radzi sobie również na terenach suchych.

Choroby i szkodniki Przędziorki, opieńka miodowa, zgnilizna korzeni i pnia.

Zastosowanie Świerki są sadzone jako solitery lub w luźnych grupach, w parkach, ogrodach, zieleni osiedlowej. Wykorzystywane są na nieformowane szpalery i żywopłoty. Odmiany karłowe znajdują zastosowanie w ogrodach przydomowych, skalnych i wrzosowiskowych.