Kiosk - kup onlineKiosk - Ladnydom.pl

Klon pensylwański (Acer pensylvanicum)

Ewa Łuczak

Klon pensylwański to niewysokie drzewo o wyjątkowej "wężowej" korze, szczególnie pięknej zimą. Dorasta do 12 m.

Klon pensylwański (Acer pensylvanicum)
Klon pensylwański (Acer pensylvanicum)
Fot. Ewa Łuczak / Agencja Promocji Zieleni
Zima wbrew pozorom wcale nie musi być najnudniejszą porą roku. Wprawdzie przyroda pozostaje w uśpieniu, a drzewa i krzewy trwają w głębokim spoczynku, to jednak uważni obserwatorzy i miłośnicy roślin potrafią znaleźć powody, dla których zasypany śniegiem ogród jest atrakcyjny. Jednym z takich powodów może być klon pensylwański, drzewo zaliczane do sekcji Macrantha - klonów o ozdobnej, pionowo paskowanej korze. Anglosasi nazywają tę grupę używając terminu 'snakebark', który powstał z połączenia dwóch słów oznaczających węża i korę. Prawie wszystkie gatunki klonów o "wężowej korze" pochodzą z Chin i Japonii, jedynym wyjątkiem jest klon pensylwański, naturalnie porastający północno-wschodni obszar wybrzeża USA charakteryzujący się chłodnym, wilgotnym klimatem. Gatunek znajduje się w uprawie od 1755 i jest chętnie sadzony zwłaszcza w krajach Europy Zachodniej.

Wygląd

Klon pensylwański jest niewielkim drzewem o pojedynczym lub widlasto rozdzielającym się pniu i luźnej koronie, dorastającym do 12 m wysokości. Pędy tego gatunku są wzniesione, konary słabo się rozgałęziają. Kora na młodych pniach, konarach i gałązkach jest gładka, oliwkowozielona z podłużnymi, białymi prążkami, wyjątkowo atrakcyjna zwłaszcza w okresie bezlistnym. U dorosłych egzemplarzy kora przybiera odcień szaro-brązowy z zielonkawo-białawymi paskami. Liście klonu pensylwańskiego są duże (do 20 cm długości), odwrotnie jajowate, zakończone 3 szerokimi klapami, jasnozielone. Młode liście są od spodu rdzawo owłosione. Kwiaty pojawiają się w maju i na początku czerwca już po rozwinięciu liści, są nieco większe niż u innych gatunków klonów, żółtawo-zielonkawe, zebrane w szczytowe, zwisające grona. Owoce w postaci oskrzydlonych orzeszków są zebrane po kilkanaście w długich, łańcuszkowatych owocostanach. Po dojrzeniu skrzydlaki odrywają się od szypuły i opadają ruchem wirowym, niczym małe helikopterki, ku ziemi. Jesienią liście na drzewach przebarwiają się na żółto.

Wymagania

Klon pensylwański najlepiej rośnie na glebach świeżych, żyznych, wilgotnych, ale przepuszczalnych. Drzewa dobrze rosną w półcieniu, w miejscach zacisznych, osłoniętych od wiatru. We wschodnich rejonach kraju może zimą przemarzać, dlatego młode egzemplarze trzeba w pierwszych latach po posadzeniu zabezpieczać przed mrozem owijając pień słomianą matą lub agrowłókniną. Na zachód od Wisły drzewa zwykle dobrze zimują i nie wymagają okrywania.

Zastosowanie

Klon pensylwański nadaje się do sadzenia w większych ogrodach i parkach, w miejscach wyeksponowanych zwłaszcza w okresie zimy. Oryginalna kora przyciąga uwagę i stanowi niemałą atrakcję praktycznie przez cały rok. W 1984 roku klon pensylwański otrzymał nagrodę AGM, przyznawaną przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze RHS.

Więcej informacji w katalogach roślin:

www.katalogiroslin.pl

    Więcej o:

Skomentuj:

Klon pensylwański (Acer pensylvanicum)